"Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym»."
Można z całą pewnością poruszyć wiele wątków z dzisiejszej Ewangelii.Ale uczciwie wydana Duchowi Świętemu, muszę poruszyć ten wątek, który we mnie rezonuje najbardziej dziś.
Uczniowie z łodzi obserwowali całe to wydarzenie na wodzie.Byli naocznymi świadkami utrzymującego się na wodzie Jezusa i potem również Piotra, choć z przygodami.
Po ich reakcji, widać, że całość wydarzenia skupiła ich na Osobie Jezusa! Nie komentowali zachowania Piotra, nie nabrali też wody w usta, by w jakimś nabzdyczonym fochu ,nic nie powiedzieć.To co widzą, otwiera ich na głębsze rozumienie Kim jest Jezus!Oni wszyscy upadli! Domyślamy się ,że w głębokim pokłonie czci, wstrząśnięci wyznając Jego Boskie Synostwo!
Upadłeś tak kiedyś przed Jezusem!?
I nie chodzi tu o zwykłą pobożność, co bardziej,o pewien rodzaj wstrząsu duchowego, który powala w człowieku jego małość, nie dorastanie, pychę rozumu i rzuca na kolana, w zawstydzeniu,ale też głębokiej wdzięczności. Coś podobnego doświadczyli uczniowie.My patrząc także na zmagania w wierze innych, będąc często jakby z boku, możemy albo skupić się na człowieku, komentując jego poczynania,albo na Jezusie, który w życiu tego człowieka,objawia z mocą Swoją Boską Tajemnicę.I jeśli chcemy pomóc komuś dojrzewać w wierze, to, o wiele bardziej owocne jest pozostać obserwatorem, niż komentatorem, pozostać tym który upadnie przed działającym Bogiem w życiu naszym i innych, niż kimś, kto zawsze musi się odnieść do czynów do czynów i postaw "dziurawych w doskonałość".
Wystarczy, że już Sam Jezus pokaże człowiekowi, tak jak pokazał Piotrowi, jego małą wiarę, my nie musimy być jak megafon w podkreślaniu tego co w drugim słabe.My mamy sami upaść na twarz przed Jezusem, korzystając z doświadczenia swojego i innych.
Tłumaczenie na język hiszpański:
"Pero los que estaban en la barca se postraron ante Él, diciendo: "Verdaderamente eres el Hijo de Dios".
Ciertamente se pueden tocar muchos temas del Evangelio de hoy, pero para ser justo con el Espíritu Santo, debo tocar el tema que más resuena en mí hoy.
Los discípulos de la barca observaron todo el acontecimiento en el agua.Fueron testigos presenciales de cómo Jesús se agarraba al agua y luego Pedro también, aunque con aventuras.
Por su reacción, se puede ver que todo el evento los centró en la persona de Jesús. No hicieron ningún comentario sobre el comportamiento de Pedro, ni se aguantaron la boca para no decir nada con una sonrisa enfurruñada, pero lo que vieron les abrió a una comprensión más profunda de quién es Jesús. Suponemos que estaban profundamente inclinados en reverencia, ¡conmocionados al confesar Su Divina Filiación!
¿Alguna vez has caído así ante Jesús?
Y no se trata de una mera piedad, sino más bien de una especie de choque espiritual, que derriba en el hombre su pequeñez, su falta de crecimiento, el orgullo de la razón, y lo pone de rodillas, con vergüenza, pero también con profunda gratitud. Algo similar experimentaron los discípulos.También nosotros, al mirar las luchas de fe de otros, a menudo como si estuviéramos al margen, podemos centrarnos en el hombre, comentando sus acciones, o en Jesús, que en la vida de ese hombre, revela poderosamente su Misterio Divino.Y si queremos ayudar a alguien a madurar en su fe, es mucho más fructífero seguir siendo un observador que un comentarista, seguir siendo uno que se abate ante el Dios que actúa en nuestra vida y en la de los demás, en lugar de alguien que siempre tiene que referirse a los hechos a los hechos y a las actitudes "agujero en la perfección".
Basta con que el propio Jesús muestre al hombre, como le mostró a Pedro, su poca fe, no tenemos que ser como un megáfono para resaltar lo que es débil en el otro.Debemos caer de bruces ante Jesús, utilizando nuestra propia experiencia y la de los demás.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz