"Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi!"
Raczej mało myślimy i pamiętamy o tym, że Jezus zbawił nas przez miłość,nie tylko wylewając za nas pot i krew, ale także łzy.
To jest niesamowite, niepojęte, że niczym nie ograniczone Bóstwo, chciało być Człowiekiem z pełnym wachlarzem emocji i uczuć.Niepojęte, że Jezus uświęcając całe Człowieczeństwo, tym samym uświęcił nasze uczucia. W tym sensie, że nadal im dodatkową wartość i są bezcenne.
Wszystko obdarzył tym darem szlachetnego rumieńca bóstwa!
Nie rozpoznać czasu swego nawiedzenia, to tyle samo, co rozminąć się z łaską, rozminąć się z darem, rozminąć się jakoś nieodwołalnie z Jezusem, w tym, co chciał nam dać.
Na pewne łaski i dary naprawdę można i trzeba zdążyć!
Tłumaczenie na język hiszpański:
"Cuando Jesús ya estaba cerca de Jerusalén, al ver la ciudad lloró por ella y dijo: "¡Oh, si tú también hubieras conocido en aquel día lo que es la paz!"
Más bien poco pensamos y recordamos que Jesús nos salvó por amor, no sólo derramando sudor y sangre por nosotros, sino también lágrimas.
Es asombroso, inconcebible que una Deidad ilimitada, haya querido ser un Hombre con toda la gama de emociones y sentimientos.Inconcebible que Jesús, al santificar a toda la Humanidad, haya santificado así nuestros sentimientos. En el sentido de que siguen teniendo un valor añadido y no tienen precio.
¡Él dotó todo con este don del noble rubor de la deidad!
No reconocer el momento de la visitación es tanto como perderse la gracia, perderse el don, perderse de alguna manera irremediable a Jesús en lo que quiso darnos.
¡Ciertas gracias y dones realmente pueden y deben perderse!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz