«Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja, Elżbieta, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan. Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu cieszyć się będzie z jego narodzin. Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony zostanie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga; on sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych do rozwagi sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały».
Oczekiwanie Świętych Zachariasza i Elżbiety na potomstwo do krótkich raczej nie należało.św.Jan Chrzciciel zostaje zapowiedziany i poczęty,gdy są już praktycznie po ludzku nie zdolni do prokreacji.
W tak twardych danych,interwencja Nieba i cud poczęcia,staje się jeszcze wyrazistszym działaniem Boga.
Bóg jest jak biała kreda,która chce się zapisywać dla nas czytelnie, stąd tablice, obraz naszej rzeczywistości życia,nie rzadko jeszcze bardziej zaciemnia.
Przez gęste ciemności ducha, musieli przechodzić Elżbieta i Zachariasz,godząc się na hańbę braku potomka.
Trwanie w cierpliwości, gdy obraz naszej rzeczywistości staje się coraz ciemniejszy,może być bardzo trudne.Myśle jednak z całą pokorą, że warto Bogu cierpliwości nie skąpić.
Tłumaczenie na język hiszpański:
"¡No temas, Zacarías! Tu petición ha sido concedida: tu mujer Isabel te dará un hijo, y le pondrás por nombre Juan. Será para ti gozo y alegría; y muchos se alegrarán de su nacimiento. Porque será grande a los ojos del Señor; no beberá vino ni sicerilo, y ya en el vientre de su madre estará lleno del Espíritu Santo. A muchos de entre los hijos de Israel convertirá al Señor, su Dios; él mismo irá delante de él con el espíritu y el poder de Elías, para hacer volver el corazón de los padres a los hijos, y el de los desobedientes a la consideración de los justos, a fin de preparar un pueblo perfecto para el Señor."
La espera de los santos Zacarías e Isabel para tener descendencia no fue breve. San Juan Bautista es anunciado y concebido cuando ellos son humanamente incapaces de procrear.
En datos tan duros, la intervención del Cielo y el milagro de la concepción, se convierten en un acto de Dios aún más expresivo.
Dios es como la tiza blanca que quiere escribirse legible para nosotros, de ahí las tablillas, la imagen de nuestra realidad de vida, no pocas veces aún más oscura.
A través de la espesa oscuridad del espíritu, Isabel y Zacarías tuvieron que pasar, aceptando la desgracia de no tener un hijo.
Puede ser muy difícil soportar con paciencia cuando el panorama de nuestra realidad se vuelve cada vez más oscuro, pero creo humildemente que vale la pena que Dios no sea tacaño con la paciencia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz