"Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
To określenie przebaczyć z serca, jest w gruncie rzeczy najtrudniejsze.
Dużo łatwiej jest przebaczyć nam na poziomie rozumu, na poziomie woli. Gdy uczucia zostają w tyle, zwykle się usprawiedliwiamy, że mamy do tego prawo.I jest to prawdą, ale to poziom nadal czysto ludzki, psychologia odmieniana przez przypadki, która wcale nie rzadko, na poziomie pogłębionego spojrzenia wiary , spłyca podejście. Bo jeśli jest prawdą, że nasze uczucia są ważne i mówią nam o stanie naszego serca, to o czym mówią uczucia, które nas odciągają od przebaczenia z serca właśnie? Krzyczą: nie chcę! Nie jestem gotowy!
Różnie ludzie sobie interpretują to serce i jego gotowość lub jego brak, do miłowania według czystej Ewangelii.
Za stwierdzeniem:" przebaczam, ale tej osoby nie lubię ", słychać i czuć ogromny ciężar nagromadzonego bólu, czuć leczone wciąż rany, tam nadal człowiek ze złamanym sercem funkcjonuje w jakimś gipsie!
Tam jest asekuracja przed bólem!
Czasami dużo szybciej uporalibyśmy się z przebaczeniem z serca, stając jeszcze bardziej w prawdzie:
Tak, nie potrafię jeszcze przebaczyć w sercu, ono wciąż mnie boli! Dlaczego tak wolno dojrzewa do przebaczenia?
Ponieważ poziom zaangażowania serca zwykle w nas jest najwyższy! Ponieważ kochamy sercem! I nic tak nie boli, jak "zboksowana" miłość!
Co znaczy, że przebaczyłem z serca?
A to właśnie, że moje serce, stało się znów wolne od bólu i zdolne do kochania!
Miłość, która przebacza z serca, godzi się na przyjęcie bardzo trudnej,ale też bardzo pięknej wolności od bólu na drodze miłowania.
Tłumaczenie na język hiszpański:
"Lo mismo os hará mi Padre celestial, si cada uno de vosotros no perdona de corazón a su hermano".
Esta frase, "perdonar de corazón", es en realidad la más difícil.
Es mucho más fácil perdonar en el plano de la razón, en el plano de la voluntad. Cuando los sentimientos permanecen, tendemos a justificarnos de que tenemos derecho a hacerlo, y es cierto, pero es un nivel que sigue siendo puramente humano, es simplemente practicar la psicología, que no es raro que en el nivel de la fe más profunda el enfoque psicológico se interponga. Porque si es verdad que nuestros sentimientos son importantes y nos hablan del estado de nuestro corazón, ¿qué nos dicen los sentimientos que nos impiden perdonar? Nos gritan: ¡No quiero, no estoy preparado!
Las personas interpretan de distintas maneras este corazón y su disposición, o falta de ella, para amar según el Evangelio puro.
Detrás de la afirmación: "Perdono, pero no me gusta esta persona", se puede oír y sentir el enorme peso del dolor acumulado, sentir las heridas que apenas cicatrizan, ahí sigue funcionando el corazón roto apoyándose en dos palos y cojeando.
¡Hay una salvaguarda contra el dolor ulterior!
A veces sería mucho más rápido ocuparse del perdón desde el corazón, permaneciendo aún más en la verdad:
Sí, todavía no puedo perdonar de corazón, ¡todavía duele demasiado! ¿Por qué el perdón tarda tanto en madurar en nosotros?
¡Porque el nivel de compromiso del corazón suele ser el más alto en nosotros! Porque amamos de corazón. ¡Y nada duele tanto como un amor abofeteado!
¿Qué significa que he perdonado de corazón?
Significa que mi corazón vuelve a estar libre de dolor y es capaz de amar.
Un amor que perdona desde el corazón acepta una liberación muy difícil pero también muy hermosa del dolor en la forma de amar.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz