"Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego». Po tych słowach wyzionął ducha."
Jedyna, najbezpieczniejsza metoda i sposób na własne odchodzenie i zmierzenie się z śmiercią ciała: oddać się, rzucić, wtulić z ufnością w ramiona Miłującego Ojca.
Ze śmiercią nikt nie będzie dyskutować ,gdy nadejdzie.
Z każdym dniem, rokiem,fakt Twojej i mojej śmierci,staje się bliższy.Dlatego tak ważne jest nie wiązać swego sensu i szczęścia życia wyłącznie ze swoim ciałem, bo ono ma misje skończoną i policzoną! Dotykając ciała zmarłej osoby, dłoni zimnej i bez życia jak marmur, zaczyna się to rozumieć aż do bólu.Rzeczy ludzkie są ważne i nasze ciało i jego potrzeby są ważne, ale naprawdę nie najważniejsze!
Przekraczając próg śmierci, czasowo bez ciała, idziemy na spotkanie z Bogiem z tym wszystkim, czym jesteśmy i zdążyliśmy być poza ciałem.
I jeśli całe nasze życie było wyłącznie obracaniem się w naszym cielesnym "ja", może się okazać, że nasza biedna dusza, zatracony duch, nie uniesie ciężaru nie istnienia jako "ja", pozbawionego sfery cielesnej i wymiaru czysto doczesnego.
Nie jesteśmy tylko ciałem.A życie nie kończy się po śmierci.
Niech nam te prawdy mocno wyryją się w naszej świadomości i mają wpływ na dalsze przeżywanie naszej doczesności.
Tłumaczenie na język hiszpański:
"Entonces Jesús gritó en voz alta: "Padre, en tus manos encomiendo mi espíritu". Después de estas palabras renunció al fantasma".
El único y más seguro camino y método para el propio fallecimiento y para afrontar la muerte del cuerpo: entregarse, arrojarse, acurrucarse con confianza en los brazos amorosos del Padre.
Nadie discutirá con la muerte cuando llegue.
Cada día, cada año, se acerca el hecho de tu muerte y la mía, por eso es tan importante no asociar el sentido y la felicidad de la vida sólo con el propio cuerpo, pues éste tiene una misión terminada y contada. Al tocar el cuerpo de un muerto, una mano fría y sin vida como el mármol, uno empieza a entenderlo hasta el dolor.Lo humano es importante y nuestro cuerpo y sus necesidades son importantes, ¡pero realmente no es lo más importante!
Cruzando el umbral de la muerte, temporalmente sin cuerpo, vamos al encuentro de Dios con todo lo que somos y hemos conseguido ser más allá del cuerpo.
Y si toda nuestra vida ha girado únicamente en torno a nuestro yo corpóreo, es muy posible que nuestra pobre alma, nuestro espíritu perdido, no pueda soportar la carga de no existir como un yo, despojado de la esfera corpórea y de la dimensión puramente temporal.
No somos sólo un cuerpo. Y la vida no termina después de la muerte.
Que estas verdades se graben firmemente en nuestra conciencia y nos influyan para seguir viviendo nuestra mortalidad.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz