Słowo z serca wyjęte 05.02.2023

"Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.

Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu.

Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie»."

Sól sama w sobie nie jest nigdy gwiazdą stołu i gwiazdą potraw, ale gdyby jej nie było tam, gdzie ma być, na miarę właściwą, może się cała uczta okazać przykrym doświadczeniem!

Wiele Bożych Uczt, popsuł już nie jeden człowiek, gdy się uczynił właśnie gwiazdą nie swojej Uczty.Taka bryła soli na stole ,mocno brudna jakby dopiero co wydobyta z Wieliczki.

Jedno ziarenko soli może rzeczywiście nie wiele znaczy i nie ma siły zmiany smaku, ale, ziarenko do ziarenka i mamy już ćwierć grama, mamina "szczypta", albo gwarowe "ciut" z mego domu .

My nie musimy być jacyś popisowi, robiący wrażenie, by przyciągnąć tłumy, ale niezmienni w smaku i konkretni, dobrzy w tych malutkich przejawach dobroci i miłości!

My nie musimy być ekspertami! Dobrze, gdy przy okazji umiemy nimi być, ale najpierw mamy być ekspertami wrażliwości na Boże natchnienia i Boży Głos.

Światło, nawet najdelikatniejsze, jeśli zapali w nas Niebo, nadal nie jest naszą własnością, ma świecić też innym. Jeśli w ubóstwie ducha umiemy się tym światłem wzajemnie dzielić, istotnie jawimy się jako Światło, ponieważ nie zatrzymaliśmy tego w sobie i dla siebie.Nie mamy poczucia własności w niczym! Temu, kto jest Ducha Chrystusowego, można zawsze odebrać wszystko, oprócz pokornej wiary.My sami z siebie możemy być tylko i aż zapalani i zachowywani od zwietrzenia, gdy nie tracimy kontaktu z naszą prawdziwą tożsamością, czyli z Jezusem i Wspólnotą pielgrzymującego i uwielbionego Kościoła.

W tym byciu smakiem rzeczywistości i blaskiem, w którym radośniej dostrzega się prawdę, nigdy nie wolno nam być w pojedynkę, nie w Tajemnicy Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół.

Wartością jesteśmy, będąc razem!

 Choćby się to wyrażało w różnych formach, zapewniam Cię, nawet taka forma jak życie pustelnicze, jest byciem razem i odkrywaniem smaku i blasku prawdy razem.

Tłumaczenie na język hiszpański:

 Jesús dijo a sus discípulos:

"Sois la sal de la tierra. Pero si la sal pierde su sabor, ¿con qué la salamos? Ya no sirve para nada, salvo para ser tirada y pisoteada por los hombres.

Tú eres la luz del mundo. Una ciudad situada en una montaña no puede esconderse. Tampoco se enciende una lámpara y se pone debajo de un corcho, sino sobre un candelabro para que alumbre a todos los que están en la casa.

Brille, pues, vuestra luz delante de los hombres, para que vean vuestras buenas obras y glorifiquen a vuestro Padre que está en los cielos".

La sal en sí misma nunca es la estrella de la mesa ni de los platos, pero si no estuviera donde debe estar, en su justa medida, ¡todo el festín podría convertirse en una experiencia desagradable!

Muchos banquetes de Dios se han echado a perder por culpa de un hombre que se hizo protagonista de un plato que no era suyo, un trozo de sal sobre la mesa, tan sucio como si acabara de salir de la mina de sal de Wieliczka.

Un grano de sal puede no significar mucho y no tiene poder para cambiar el sabor, pero un grano a un grano y ya tenemos un cuarto de gramo, la "pizca" de mi madre, o la "pizca" dialectal de mi casa.

No tenemos que ser presumidos, impresionantes para atraer multitudes, sino constantes en el gusto y en lo concreto, ¡buenos en estas pequeñas manifestaciones de bondad y amor!

No tenemos por qué ser expertos. Es bueno que sepamos serlo en ocasiones, pero antes debemos ser expertos en sensibilidad a las inspiraciones de Dios y a la Voz de Dios.

La luz, incluso la más delicada, si ilumina el Cielo dentro de nosotros, aún no es nuestra, está destinada a brillar también para los demás. Si, en la pobreza de espíritu, sabemos compartir esta luz unos con otros, somos realmente como la Luz, porque no la hemos guardado en nosotros mismos y para nosotros mismos ¡No tenemos sentido de propiedad en nada! A quien es del Espíritu de Cristo, siempre se le puede quitar todo, menos la humilde fe.Nosotros de nosotros mismos sólo podemos y tanto podemos ser iluminados y guardados de ser curtidos cuando no perdemos el contacto con nuestra verdadera identidad, es decir, con Jesús y con la Comunidad de la Iglesia peregrina y glorificada.

Siendo esto un sabor de realidad y un resplandor en el que se percibe con más alegría la verdad, nunca debemos estar solos, no en el Misterio del Cuerpo Místico de Cristo, que es la Iglesia.

¡Somos valiosos por estar juntos!

 Aunque esto se exprese de diversas formas, te aseguro que incluso una forma como la vida hermética es estar juntos y descubrir juntos el sabor y el esplendor de la verdad.