"Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga.
Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami".
Jezus jako Bóg nie potrzebował całej nocy, by dokonać właściwego wyboru, miał już o tym wiedzę, kogo chce Ojciec.Wydaje się, że jako człowiek, również miał dostęp do takiej wiedzy, na tym etapie.
Trwanie na modlitwie, może mieć najwięcej wspólnego z modlitwą wstawienniczą ,za każdego z nich, może także najwięcej za Piotra i za Judasza .Ale to są tylko nasze domysły.
Obraz Jezusa, trwającego na nocnej modlitwie przed wskazaniem, kto został wybrany, powinien nam stawać przed oczyma, wtedy, kiedy sami oczekujemy jakiś wydarzeń, zmian, decyzji, może też wtedy,gdy bezradnie oczekujemy końca cierpień swoich czy członka rodziny.Co nam to da?
Często światło w konkretnej sprawie, często ukoi skołatane serce i nerwy, wnosząc pokój, często cicho nam uczesze nasze emocje, wsączy potrzebne dyspozycje, może coś pomoże otworzyć, może coś uciąć, poprostu zmienić na lepsze.
Często nic nam nie da, oprócz bycia nie wyspanym, może tak być, zwłaszcza wtedy, gdy Bóg uzna, że dla dobra jakiejś sprawy, mamy trwać w niewiedzy, a inni w niepewności.Wiem jedno na tysiąc procent!Ten czas u Boga i z Nim spędzony ,nigdy nie jest czasem zmarnowanym i bezowocnym!Nigdy!
Tłumaczenie na język hiszpański:
"Una vez Jesús subió a un monte a rezar, y se quedó toda la noche rezando a Dios.
Al amanecer llamó a sus discípulos y eligió de entre ellos a doce, a los que también llamó apóstoles".
Jesús, como Dios, no necesitaba toda la noche para tomar la decisión correcta, ya tenía conocimiento de quién quería el Padre.Parece que, como ser humano, también tenía acceso a ese conocimiento, en esta etapa.
Puede que la oración por cada uno de los apóstoles sea la que más tenga que ver con la oración de intercesión, quizá también la que más tenga que ver con la oración por Pedro y Judas.
La imagen de Jesús rezando durante toda la noche antes de indicar quién ha sido elegido, debería estar ante nuestros ojos cuando nosotros mismos estamos a la espera de acontecimientos, cambios, decisiones, quizás también cuando esperamos impotentes el final de nuestro propio sufrimiento o el de un familiar.¿Qué nos aportará?
A menudo nos dará luz sobre un asunto concreto, a menudo calmará nuestro corazón y nuestros nervios atribulados aportándonos paz, a menudo calmará nuestras emociones, inyectará las disposiciones necesarias, puede ayudar a abrir algo, a cortar algo, simplemente a cambiar a mejor.
Muchas veces no nos dará nada, aparte de que nos falte el sueño, y esto puede ser así, sobre todo cuando Dios decide que, por una causa, permanezcamos en la ignorancia y otros en la incertidumbre.Yo sé una cosa al mil por ciento: ¡este tiempo con Dios y pasado con él nunca es desperdiciado e infructuoso!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz