"«Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu»."
Boże sprawy dzieją się w czasie.Bóg się nie bawi sztucznie w magika, choć jest i pozostanie Stwórcą, choć ma moc stwarzać z niczego.
To co najbardziej wartościowe, co jest niezwykle delikatne, wymaga właśnie wzrostu, w bardzo określonym porządku czasu.
Dziś Jezus odniósł to akurat w przypowieściach o Rzeczywistości, którą jest Królestwo Boże, zarówno w wymiarze jednostki, jak i wymiarze społecznym.
W sumie nie ma takiej przypowieści, w której równie dobrze nie mógłby być jej bohaterem Sam Jezus.Jak popatrzeć na Dzieło Zbawienia, to jest niesamowite, jak maleńkim i nieznacznym nasieniem,chciał stać się Boży Syn ! I choć wielu chciałoby zmienić kolej losu Tego Ziarna, nie było, nie jest i nie będzie w stanie Go zniszczyć.Rozrosło się i jeszcze bardziej się rozrośnie.Jeśli Sam Bóg wykazuje tyle cierpliwości, i podejmuje z nami, choć wcale nie musi, przychodzenie, przybliżanie się w czasie, to o ileż bardziej my, powinniśmy godzić się cierpliwe na oczekiwanie i czas.
Ale to Ziarno, któremu imię Jezus, jest już na tyle ogromnym drzewem, że można w każdych okolicznościach życia , schronić się w Jego Świętych Konarach!
Tłumaczenie na język hiszpański:
"¿Con qué compararemos el reino de Dios o en qué parábola lo representaremos? Es como un grano de mostaza; cuando se siembra en la tierra, es la más pequeña de todas las semillas de la tierra. Pero sembrada, crece y se hace más grande que todas las demás hortalizas; echa grandes ramas, de modo que las aves del cielo anidan a su sombra"".
Las cosas de Dios suceden a su tiempo. Dios no juega artificialmente con magos, aunque es y sigue siendo el Creador, aunque tiene el poder de crear de la nada.
Lo que es más precioso, lo que es más frágil, requiere un crecimiento justo, en un orden de tiempo muy definido.
Hoy Jesús alude a ello en las parábolas de la Realidad que es el Reino de Dios, tanto individual como socialmente.
En definitiva, no hay parábola en la que el propio Jesús no pudiera ser también protagonista : cuando se considera la Obra de la Salvación, ¡es sorprendente lo pequeña e insignificante que es la semilla en la que quiso convertirse el Hijo de Dios! Y aunque muchos quisieran cambiar el rumbo de esta Semilla, no fue, no es y no será posible destruirla, creció y crecerá aún más, si Dios mismo muestra tanta paciencia y se preocupa por nosotros, aunque no tenga que hacerlo, viniendo, acercándose en el tiempo, cuánto más debemos aceptar pacientemente esta espera y este tiempo.
Pero esta Semilla, cuyo nombre es Jesús, es ya un árbol tan grande que en todas las circunstancias de la vida uno puede refugiarse en sus Sagradas Ramas.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz